Stworzona dla mnie-7

      Co się dzieje kiedy człowiek zostaje tak bardzo zraniony i staje się zagubiony? Kiedy widzi ból ukochanej osoby? Co rodzi się  w głowie tak zdesperowanej istoty? Jaka nie uleczalna rana powstaje? Jak próbuje  pozbyć się wspomnień?
 Najpierw jest ból, strach potem nienawiść, a na końcu pragnienie zemsty.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
      Duży napis ,,Notte black'' od razu wrzucił mi się w oczy.  Skierowałem się się w stronę tej właśnie restauracji.
-To tu poszliśmy na pierwsza randkę...- cicho szepnąłem do siebie.  Pamiętałem każdy szczegół tej kawiarni, skrzypiące drzwi, które zawsze otwierałem, z wielką radością dla Chach, mały czarny dywanik na podłodze, fiołkowe ściany.
-Fiołkowy...-naszła mnie kolejna myśl - to jej ulubiony ulubiony kolor.- Wszedłem do środka. W budynku nie było tłumu. Tak naprawdę nie było tam prawie nikogo. Usiadłem przy stoliku koło okna. Tak, tym stoliku przy którym siedziałem tamtego wieczoru z Chach. Podeszła do mnie kelnerka.
-Co chce pan zamówić?-Usłyszałem spokojny głos młodej kobiety.
-Słucham?- zamyśliłem się.
-Czy chce pan coś zjeść?-powtórzyła pytanie, tym razem trochę bardziej nerwowo.
-Ach tak... Zjeść... Poproszę naleśniki.-Szeroko uśmiechnąłem się do kobiety. Ona tylko przytaknęła i odwzajemniła odrobinę, mniej szczery uśmiech. Naprawdę nie miałem ochoty na naleśniki, ale Chach je uwielbiała i zawsze je tu zamawiała.
     Nie mogłem się skoncentrować. Dlaczego Luna wróciła? Dlaczego teraz? Czy mógłbym zostawić Chach i powrócić do niej?! Wiedziałem, że pomimo mojego nie wygaszającego uczucia do narzeczonej jestem do tego zdolny. Wiedziałem też, że gdybym tak uczynił potwornie zranił bym Chach. Ciągle nachodziły mnie te okropne myśli, wprawiając całe moje ciało w odrętwienie. Przypominałem sobie o tamtym wypadku. Jak bardzo nie ludzki może być człowiek? Jak bardzo podła musi być osoba, by wyrządzić coś tak okropnego, bezbronnej kobiecie? Dlaczego to musiało wydarzyć się jej? Przecież to taka dobra kobieta. Nie zasłużyła sobie na to! Nie wiedziałem gdzie są ci ludzie, jaką krzywdę mogą teraz komuś wyrządzać, ale wiedziałem że muszę pomścić Chache. Wiedziałem że nie mogę pozwolić by taka sytuacja zdarzyła się więcej razy jej czy jakiejkolwiek innej kobicie.
-Proszę-przerwał moje myśli kolejny raz głos kelnerki.
-Dziękuje.-Popatrzyłem się na kobietę i zacząłem jeść. Chociaż przez chwilę mogłem się odstresować i zapomnieć o moich problemach.
       Po zjedzeniu wyszedłem z kawiarni. Chciałem wrócić do szpitala, kiedy jakiś obcy mężczyzna, zwrócił na siebie moją uwagę.
-Pssssst.-Obejrzałem się ale w okolicy nikogo nie było. Dźwięki kierowane były do mnie.
-Pssssst.-Znów usłyszałem to samo. Podszedłem bliżej a zza cienia wyłoniło się więcej postaci.
-Chcesz?- Mężczyzna wyciągnął swoją rękę w moją stronę. W dłoni trzymał małą sakiewkę z białym proszkiem w środku.
-Nie, to chyba nie dla mnie.-Odwróciłem się poszedłem w stronę szpitala. Przeszedłem nie więcej niż 20 metrów kiedy napadła mnie kolejna myśl.
-Jeden raz ci nie zaszkodzi.-odezwał się cichy głos w mojej głowię.-Zaspokoi twój ból. Znikną wszelkie problemy-kontynuował.
-Wszystko jest dla ludzi-szepnąłem i zawróciłem się z powrotem w stronę mężczyzn. Szedłem powoli żeby nie zwrócić na siebie uwagi.
-Ile za to chcecie?-odezwałem się cicho.